Tja, hoe maak je een noodvoorziening. Aad heeft de hele boot al doorzocht op een geschikt stukje staal om de ontbrekende zekering te vervangen. Tijdens de wandeling snuffelt hij bij elk huis waar een steiger staat of daar iets bij ligt; ijzerwarenwinkels zijn uiteraard in het weekend gesloten. En zo komen we met wat stukjes afval terug bij de boot, maar uiteindelijk wordt een vork uit de keukenla geofferd! Die past in de gleuf en kan onder en boven netjes omgebogen worden, zodat hij (en de as) er niet uitvallen. Mooi, zo durven we wel naar Ellös te varen, naar Daniel/Spinsail, die het onderdeel misschien al heeft kunnen bestellen.

Het is prachtig zonnig weer. Aad rent eerst nog een stuk, neemt vast een kijkje bij het Sötakanaal, waar we even later doorvaren. Dit kanaal is in de jaren 30 (werkgelegenheidsproject, vgl Bosplan bij A’dam) gemaakt om een beschutte route te creëren. Deels was er al water, deels is het uitgehakt. Die beschutting kunnen we vandaag goed gebruiken. Langs de kant weilanden met koeien, leuke huisjes, beetje bos; doet weinig aan een kanaal denken, het is een heel natuurlijk gevormde waterweg met één brug die al open staat als we aankomen.

Aan de andere kant van het kanaal varen we even de overvolle, toeristische voormalige vissershaven Smögen in. We zijn er zo’n 15 jaar geleden met Fleur geweest (Weet je het nog? We zijn toen met een pontje naar een eiland met een vuurtoren erop gevaren en zagen voor het eerst de afgeronde kale rotsen als pukkels in de zee liggen). Maar ik kan me niet herinneren dat het toen al zo’n ‘kermis’ was. De haven in en zo snél mogelijk weer uit!!! Daarna kunnen we lekker zeilen, tussen de scheren door, naar Ellös.
Een nieuwsgierig rondje door de haven van de Halberg Rassy-werf en dan de Gästhamn in; aanleggen met Grundgeschirr. Tot onze grote verbazing zien we twee auto’s van Spinsail op de kade staan; hij woont dus hier vlakbij, alleen, in welk huis? We maken een briefje dat we ‘s-avonds onder de ruitenwissers klemmen, want stel je voor dat we hem morgenvroeg missen. Maandagmorgen zien we niets gebeuren en gaan dus maar ergens aanbellen. Geen bel, kloppen dan maar. We zijn warm ….bij de buren, moeten het volgende (gele) huis hebben. Daniel is thuis, heeft vakantie en werkt aan zijn zelfgebouwde huis. Er lopen twee hoogblonde kindjes rond en hun aardige moeder ontvangt ons op het balcon. Daniel heeft het onderdeel niet kunnen krijgen, want de firma (in Frankrijk!) is met vakantie, nog tot volgende week maandag. Was het van het merk Selden/Furlex geweest, dan had hij het de volgende dag in huis gehad. Wat nu? Als Daniel de volgende week bestelt, duurt het zeker nóg een week. Dan zouden we intussen naar een collega van hem in Helsingborg kunnen varen voor de montage; is dat safe met onze tijdelijke oplossing? Weten we niet. We doen een poging in NL; bellen Neutmast en die blijkt het onderdeel zowaar te hebben (van een demo versie), hij wil het wel opsturen (naar Daniel). Met de sneldienst van DHL moet dat zelfs in 24 uur kunnen. Alles opgelost!

Wij gaan kijken of we de fabriek van Halberg Rassy kunnen bezichtigen. En, ja, er is iemand die (op de eerste dag na zijn vakantie, de fabriek start net weer op) ons wel ruim een uur enthousiast rondleidt. Eerst bekijken we in de haven een 341. Pracht kwaliteit! Heel interessant om te zien, hoe die schepen gemaakt worden. Alles gebeurt op deze fabriek, behalve het maken van de hull, dat gebeurt in Kungshamn, t/o Smögen. Prachtige schepen, maar… geen liftkiel. Serieuze potentiële kopers zijn we dus niet.

Om de wachttijd te vullen gaan we een dag/nacht naar Gullholmen, vlakbij, om woensdag weer terug te komen. Daniel kan ons dan helpen bij de montage.
Gullholmen ligt 2,5 nM(!) verderop en heeft een natuurlijke haven tussen een groter en heel klein eiland. We worden al aardig handig in het aanleggen met Grundgeschirr. Het voormalige vissersdorp staat op het kleine eiland, dat met een brug verbonden is aan het grotere. Het lijkt wel Marken, zo dicht op elkaar gebouwd. Uiteraard witte, houten huizen. De vissersschuren aan het water zijn roodbruin. Kleine terrasjes en tuintjes met fleurige bloemen ertussen. Prachtig en waarschijnlijk worden de huisjes nu veelal als tweede huis bewoond.

Een kleine wandeling laat ons verder al het moois van het grotere eiland Härmanö in één klap zien. Rotsen met heel veel paarse hei erop: Aad waant zich weer thuis in Ruinen. Makkelijke rotspaadjes, niet stijl, doorkijkjes naar zee en volgende scheren, een binnenmeertje, een boerderij, een smalle sund (die het eiland doorsnijdt), leuke vakantiehuizen en geen auto’s. En wat zo grappig is, overal puntjes van witte zeilen die tussen de scheren door varen; doet aan Friesland denken.
In het dorp bekijken we het Skepparhuset, wat overladen vol ingericht is met huisraad en gereedschappen van een schipper van een ruim een halve eeuw of langer geleden. Voor we de volgende morgen terug gaan naar Ellös ‘doet’ Aad het héle eiland nog even rennend en komt met mooie foto’s terug.

In Ellös is nog geen DHL langs geweest en we beginnen dus maar met routes voor het vervolg te bedenken. Op de weerkaartjes zien we nog een paar dagen noordenwind, daarna zwakke winden uit zuidwest. Het zou dus mooi zijn als we nog net met noordenwind naar Laesø kunnen oversteken. We nemen vele opties door en zetten ze allemaal op de kaart: nog langer scharrelen langs de Zweedse eilanden en baaitjes, en dan vanuit Vrangö (t/o Göthenburg) oversteken naar Laesø in Denemarken, of vanuit hier oversteken of vanuit Marstrand, het Zweedse Cowes, wat we niet zouden mogen overslaan. Kiezen kan nog niet, het hangt ervan af wanneer we na de reparatie precies kunnen vertrekken!
En omdat het onderdeel maar niet gebracht wordt, bellen we nogmaals met Neutmast. Het blijkt dat het pakje pas deze ochtend/woensdag is opgehaald, ipv maandag verstuurd! Verdorie, dat valt tegen, dan wordt het donderdag of vrijdag. Maar we kunnen niet veel anders. Zó het Kattegat over voelt niet goed.
We geven het dek maar eens een grote sopbeurt, na twee maanden geen overbodige luxe! Lekker spetteren met water, de zon schijnt volop, nat worden is niet erg.

Aad heeft al weer een ankerplekje opgezocht voor de avond, maar de wind wordt ineens harder en draait NO, waardoor het plekje niet zo geschikt meer is. Daar komt nog bij, dat de WCpomp het voor gezien houdt. Kan er ook nog wel bij, ach ja, we hebben de tijd. We blijven in de haven en Aad begint aan zijn volgende project. Er komt een flink stuk wier uit de pomp, filter schoonmaken, vaseline op het rubber en klaar is Kees. Als álles zo snel kon!

Het begint een week van wachten en geduld hebben te worden. Een dagje weggaan doen we niet weer, want zodra het onderdeel er is willen we het monteren en verder varen. Deze waaidag dus besteed aan routes t/m Kiel in de plotter zetten en dit verhaal schrijven. Vrijdag om 12 uur komt het pakje eindelijk!

Maar....het onderdeel past niet, het is te groot. Gelukkig kan onze tuiger/ Spinsail het aanpassen en zit die voorstag nu weer als een huis. Al met al een kleine week vertraging, ach, eigenlijk helemaal niet zó erg lang, dankzij Neutmast en Spinsail. Iets in Frankrijk bestellen duurt véél langer.

We hebben alles klaar liggen en varen dezelfde middag nog verder, naar Marstrand. Het is de laatste dag met noorden wind, slechts 8 knopen en voor de volgende twee dagen wordt wat zwakke ZO wind voorspeld, misschien net genoeg om naar Laesø te komen, vóórdat de zuidwestelijke winden zich aandienen.

Vlak voor Marstrand gaan we over een vreemde witte streep op het water; aan de éne kant staan er golfjes, aan de andere kant is het water vlak, hier komen kennelijk twee waterstromen bij elkaar: Skagerrak en Kattegat? Zou wel eens kunnen kloppen want in de folder van Marstrand lezen we dat dit inderdaad het geval is bij de Skallens Fyr aldaar. Marstrand, van verre te herkennen aan het grote fort op het eiland, het Cowes van Zweden, barst inderdaad van de zeilers. Grote jachthaven maar een rustig plaatsje met grote houten huizen, luxe (vakantie)villa’s van begin vorige eeuw. Het plan om de rondwandeling over het eiland te lopen, ruilen we in voor het meemaken van de ‘Sekelskiftesdagarna’. Er liggen oude zeilboten in de haven, mensen lopen in kledij van rond de eeuwwisseling 1800/1900, er rijden oude auto’s met houten spaken, er vliegt een hangglider en “koning Oscar II” komt met een stoomschip aan (zoals Sinterklaas). We zien in de tuin van één van de villa’s een leuk stukje straattheater, en ookal begrijpen we geen woord zweeds, het was wel genieten!

‘s-Middags varen we weg naar een ankerbaai in de buurt; op het laatst vanwege de windrichting niet naar Ütkäften, maar naar Högö. Nog één keer buiten tussen de scheren liggen, heerlijk rustig. We hebben moeite met afscheid nemen van deze scherenkust. Netzo als we moeite hadden de Noorse kust achter ons te laten. Het leek ons eerst niks, die kale rotsen in zee, maar niets is minder waar. Ze zijn zo verrassend, steeds anders en wél begroeid… die mooie paarse hei. Een prachtig gebied waar we wellicht eerder naar terug gaan dan de Noorse ZO kust.

[ Hunnebostrand - Ellös 23 nM, Ellös - Gullholmen 2,5 nM, Gullholmen- Ellös 2,5 NM, Ellös - Marstrand 22 nM, Marstrand - Högö baai 4 nM]