We gaan nu vanuit Mandal in noord-oostelijke richting langs de Noorse kust, het is een soort vakantie houden, want we varen maar kleine afstanden.(nouja, vakantie houden, regelmatig hard werken om route’s en ankerplaatsen uit te zoeken).

Er is bijna geen wind, niet tussen de scheren en niet op zee. Tussen al die eilandjes en rotsen (onder en boven water) vinden we het ook wel rustig om op de motor te varen, je kunt makkelijker remmen en achteruit als het moet; we hebben onze handen vol de tekens te zien en te begrijpen. Aad heeft de route op de kaart èn in de plotter gezet en dat laatste helpt ons goed. Zo varen we tussen bakens, boeien, palen, vuurtorens en “handjes” (stokken met een groen of rood handje erop, dat wijst aan welke kant je moet passeren) door. Er is veel te zien. Al die eilanden. Grote zijn met bos begroeid, kleine en die meer bij open zee zijn kaal. We proberen het op foto’s vast te leggen, maar varend valt dat niet mee.

De Noren hebben duidelijk vakantie: het grootste deel vaart met enorme motorboten, een klein deel vaart met zeilboten, die toch vaak minstens 40 ft zijn en een aantal Noren hebben (gelukkig)nog mooie lange, smalle houten, hoog getuigde zeilboten; een lust voor het oog. Op de wal zien we vele houten, ossenrood - maar ook geel en grijs - gekleurde vakantiehuisjes tegen de hellingen aan gebouwd, allemaal met steigertjes en botenhuisjes aan het water. (Wat een super-Reeuwijk). Het is werkelijk een paradijs hier, ondanks de vakantiedrukte; vooral Noren, slechts af en toe een Nederlander, een Deen of een Zweed.

Na de eerste dag door de scheren belanden we in Høllen in een haven die later niet de gastenhaven blijkt te zijn, maar we liggen er goed, met zicht op de baai; geen havenmeester te vinden, dus gratis. Daarna gaan we naar Kristiansand, op aanraden van een Noor in Mandal, die ons zijn mooie plekjes wees. Toen Aad vertelde dat we die stad over willen slaan, was hij verbaasd: ‘nee daar moesten we toch wel heen!’ Dus zo gedaan. Om 13 uur was de haven al overvol, maar omdat twee boten nog gingen vertrekken, kunnen we toch eerste rang aan de steiger, pal tegenover het fort liggen. En daar is ook alles mee gezegd. De haven is duur, wifi werkt niet en de stad… die vinden we nou niet echt indrukwekkend.

Reden deste meer om heel goed op de kaart en in de havengids te zoeken naar een mooie ankerbaai voor de volgende dag. Het is maar 8 mijl verder, het varen tussen de scheren gaat ons al gemakkelijker af en dan komen we in de iets van de hoofd-route afgelegen Kvarensfjorden aan. Er ligt al een Zweed, maar er is nog ruimte voor één erbij. Gelukkig!
We kijken uit op een beboste heuvel met een paar vakantie huizen, verder rondom alleen natuur, prachtig. Bijboot opgeblazen en een verkenningsrondje gemaakt. ‘s-Avonds horen we ineens geborrel en geruis in het water. Zalmforellen, denken we, dansen spartelend aan de oppervlakte. De familie in het vakantiehuis aan de overkant is ook in rep en roer en gaat snel met een bootje naar de plek om de vis te vangen. Dat smaakt naar meer! Frustrerend voor Aad is dat hij er niet achte kan komen hoe de boothengel werkt..;dat maar eens later aan een Noor vragen.

We zwemmen ‘smorgens ipv douchen, en maken een wandeling over een stille weg door het bos; de aangekondigde gemarkeerde hike’s zijn niet te vinden. De tweede nacht liggen we alleen in de baai. We slapen goed, geen zorgen om het anker. We liggen immers erg beschut en het is rustig, prachtig zomers weer.

Na een prachtige tocht over de Blind Leia, een binnendoor vaarroute (tussen vaste land en scheren), die soms zo smal is dat je elkaar niet kunt passeren, laten we vlak voor Lillesand het anker weer vallen in de Gitkilholmen. Hé, daar ligt de Santiago ook weer, een nederlandse Feeling die we al eerder zagen; leuk om ervaringen mee uit te wisselen. In deze baai liggen wel iets meer schepen, maar je ligt er toch vrij en buiten! Ook hier met het bijbootje naar de kant en een wandeling gemaakt naar Brekkestø; schilderachtig kunstenaarsgehucht, met witte huizen op de laatste rotsen voor je echt op zee komt. Het was vroeger een veilige (vlucht)haven; s-winters lagen er wel 60 grote schepen te wachten tot het voorjaar, hebben we horen vertellen. Nu is het -helaas- een erg toeristische attractie geworden, waar vele motorbootjes diesel komen tanken.

De derde dag achter elkaar op anker is, ondanks het stukje motoren tussendoor, voor de accu’s te veel. Het kleine zonnepaneel dat we dit jaar erbij hebben kan dit niet opvangen. Koelkast maar uit. Even denken we dat de accu’s misschien oud zijn en vervangen moeten worden, en bellen en appen met onze monteur in NL, maar als je bekijkt wat het koelkastje alleen al verbruikt, dan is 2 nachten ‘buiten’ toch wel de max, zeker met warm weer.

Lillesand en Grimstad blijken vervolgens allebei leuke, mooie kleine stadjes te zijn. Echt de moeite waard om te bezoeken. Grimstad iets groter en allebei schilderachtig aan een baai. Op weg naar Grimstad is de route iets meer naar buiten gelegen op ruimer water, daar kunnen we een heel stuk op het voorzeil varen. Dat is wel het mooiste, op je voorzeil tussen de scheren door glijden!

NB: Noorwegen is een duur land. Zeven manieren om het toch betaalbaar te houden:

1. In een haven liggen zonder havenmeester
2. Uit eten aan boord
3. Geen ijsjes kopen
4. Ankeren
5. Geen douchemunten kopen van 40 NOK = 4€ , maar daarvan ergens koffie gaan drinken
6. Toch maar koffie aan boord maken
7. Bier en wijn uit de bilge.

[ Mandal - Høllen 16 nM, Høllen - Kristiansand 11 nM, Kristiansand - Kvarensfjorden 8 NM, Kvarensfjorden - Gitkilholmen(baai) 12 nM, Gitkilholmen - Lillesand 3 nM, Lillesand - Grimstad 11 nM; een geweldige score van 61 nM!]