(met een beetje vertraging door de slechte wifi in eerdere haven; we varen al weer en houden heerlijk vakantie tussen de scheren = ontelbaar veel eilandjes en rotsen onder/boven water= , weinig wind, en mooie ankerplaatsjes, maar daarover later meer)

Een week over land reizen, is het geworden, per auto. Zo kunnen we toch de westkust tot Bergen zien en veel meer. Te beginnen met een bezoek aan de vuurtoren van Lindesnes: je kunt erin en er staat nog een oud vuurbaken. In de gebouwen er omheen is de geschiedennis van de vuurtoren toegelicht. De ‘zuidkaap’ van Noorwegen noemen ze het (t/o Noordkaap). Op de behoorlijk ruige zee, zien we twee zeilschepen voorbij gaan. Eén op de fok met wind mee, de ander behoorlijk hakkend tegen de golven en wind in. Kijk, daarom gaan we nu over land.

We logeren de eerste nacht bij Marja en Gerrit aan boord, die op hun terugweg nu in Egersund liggen. Een gezellige avond, veel bijpraten, dat is wel heel vertrouwd, hoeveel mijlen hebben we wel niet bij hen aan boord meegevaren? Verder vinden we onderdak in air-b&b’s en camping-‘hytter’; hele vriendelijke mensen, gastvrij en behulpzaam, leuke ervaringen! Tussen Stavanger en Bergen gaat de tocht over eilanden en veerponten, vanwaar af we steeds goed de fjorden in kunnen kijken. Stavanger is een leuke, kleine havenstad. Het oude centrum met witte houten huizen. Wandelend door de stad, zien we ineens huizenhoog uitstekend, het cruiseschip (Musica) weer, dat ons pad al eerder kruiste. Er liggen drie van die dikke cruiseschepen, waarmee de hele haven gevuld is. In Bergen - met iets meer stedelijke uitraling, maar nog steeds de sfeer van een klein plaatsje - proberen we, behalve een wandeling door de stad met mooi weer, ook een wandeling op de Ulrikenberg te maken; met de kabelbaan omhoog, haast tegen beter weten in, want het regent en inderdaad … boven zit je midden in de wolken, en ziet eigenlijk niets. Nog geen 100 meter over het wandelpad, dat meteen al moeilijk te vinden is, maakt duidelijk dat dit vandaag geen doen is. We kennen de route niet, je ziet niet waar je heen kunt (net als in de mist varen of in de woestijn lopen, je hebt geen orientatie); er is weinig markering, we hebben geen gps en kompas bij ons en het wordt steeds glibberiger. Jammer, wandeldag verloren. Maar we maken van de nood een deugddag. In de regen op de waranda van onze airb&b - met uitzicht over Bergen - : boekje lezen, trip voorbereiden en op het kooktoestel, dat om veiligheidsredenen buiten staat, ons eten klaar maken. Ook de volgende dag blijft het regenen, maar met de gemotoriseerde regenjas, is het toch mooi toeren langs de Hardangerfjord. Overal waar je kijkt zie je watervallen van de berg af komen, de ene nog mooier en groter dan de andere. Ongelofelijk, je snapt niet waar al dat water vandaan komt. In het scheepsmuseum van Nordheimsund zien we een mooie foto- tentoonstelling onder de titel ”toen het water nog onze weg was”. Foto’s van meer dan 100 jaar geleden over het leven aan de Hardangerfjord, gemaakt met een 3D fotocamera, met twee glasplaten per opname. Indrukwekkend mooi! In het Hardangerfolkmuseum in Utne (dat overigens een beetje tegen valt) zien we een prachtige verzameling Hardanger vela’s (violen) met versierde klankkasten, dubbele snaren: vier om op te strijken met kromme strijkstokken en vier resonanssnaren. En dan overal die sneeuw op te toppen, die aan het eind van de dag als het opklaart steeds beter te zien is, …en de Follefonna gletscher, waar we tot aan de voet lopen, in juli!

Met al dat geweld van water moet je wat in dit land. In de waterkracht centrale van Tyssedal aan de Sørfjord zien we hoe dat begin 1900 ging, een waterkrachtcentrale-fabriek bouwen. Vergelijkbaar met het bouwen van de Golden Gate bridge in San francisco. Knap werk, zwaar werk, groot verschil tussen de (rijke) opdrachtgevers/ managers/ontwerpers en (arme) mannen die het zware, gevaarlijke werk deden en hun gezinnen.

Op de enige echt zonnige dag deze week rijden we zeg maar langs de rand van de Hardangervidda over de hoogvlakte. Letterlijk en figuurlijk een hoogtepunt. Wat mooi die wijdsheid, die schaarse begroeiing, maar met veel bloemen, de talloze meertjes en de sneeuw. We staan er nu tussen!

Tenslotte terug door het Setesdal, dat na al het voorgaande iets minder spectaculair is. Noorwegen is een wandelland, moeten we concluderen, je zou er weken kunnen blijven, maar zo hebben we het nu niet gepland, wij gaan weer verder zeilen. Deze week over land is een geweldige aanvulling op onze zeilreis!

[ Mandal - Egersund - Stavanger – Bergen – Lofthus(Hardangerfjord) – Hovden(Setesdal) – Mandal ]